Афіцыйная статыстыка сцвярджае, што сярэдняя заработная плата ў Гомельскай вобласці ў верасні 2025 года дасягнула 2462 рублёў. Паводле Камітэта па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, гэта на 17 % больш, чым год таму. Але калі паглядзець на рэальныя прапановы працы на сайтах гомельскіх прадпрыемстваў, высвятляецца зусім іншая карціна — у большасці выпадкаў заробкі на месцах у два разы ніжэйшыя.
На швейнай фабрыцы «8 Сакавіка», напрыклад, швачцы прапануюць ад 800 да 1400 рублёў, прычым гаворка ідзе пра поўную занятасць і «поўны сацыяльны пакет». Нават спецыяліст па знешнеэканамічнай дзейнасці з вышэйшай адукацыяй і трохгадовым досведам можа разлічваць толькі на 800–1500 рублёў. Гэта — узровень, на якім у іншых краінах наймаюць офісных асістэнтаў-пачаткоўцаў, але дакладна не прафесіяналаў у міжнародным гандлі.
На кандытарскай фабрыцы «Спартак» сітуацыя яшчэ больш трывожная. За выраб і ўпакоўку салодкіх набораў там прапануюць ад 700 рублёў. Пры гэтым праца афармляецца «па дамове падраду» з магчымасцю далейшага працаўладкавання — фармальна, гэта нават не пастаянная праца, а часовы падпрацоўчы кантракт.
Трошкі лепей выглядае «Гомсельмаш» — прадпрыемства, якое, відаць, працуе на абаронныя заказы. Тут, паводле адкрытых вакансій, наладчыкі і аператары станкоў з ПУ могуць атрымліваць ад 1760 да 2500 рублёў, а ў асобных спецыялістаў — нават да 3000. Але гэта хутчэй выключэнне, чым правіла: цяжкая прамысловасць цяпер трымаецца на дзяржаўных заказах, якія маюць неэканамічную прыроду.
Такім чынам, сярэдняя статыстычная зарплата ў 2400 рублёў выглядае віртуальнай велічынёй, якая мала звязаная з рэальнымі даходамі гомельцаў. Паводле незалежных ацэнак, медыянная зарплата — гэта значыць, той узровень, які атрымлівае большасць насельніцтва — не перавышае 1200–1300 рублёў. Іншымі словамі, афіцыйная «сярэдняя» зарплата апісвае не тое, што ёсць на самай справе, а тое, што зручна паказаць у справаздачах.
