У канцы красавіка Ілля Міронаў адправіў у Міністэрства інфармацыі некалькі скаргаў: на навіну ў телеграм-канале і праграме тэлебачання «СТВ. Навіны Беларусі», а таксама на публікацыю ў «Савецкай Беларусі».
У сваіх скаргах актывіст распавёў, што 20 красавіка гэтага года пра яго расказалі і напісалі ў абразлівай манеры. Адна з цытат, пра якую ідзе гаворка, гучыць так: «Жыў бы Ілля ў Адэсе, яму б параілі нешта тыпу «Ідзі кідайся галавой у гной».
Скарга, якую Міронаў адрасаваў у Мінінфарм на «СБ. Беларусь сёння» датычылася матэрыялу пад назвай «Асобныя экзэмпляры змагароў спрабуюць весяліцца. Атрымліваецца не вельмі». Аўтар гэтага артыкула – вядомы прапагандыст Андрэй Мукавозчык.
У кожнай са сваіх скаргаў Міронаў апеляваў законам і падкрэсліваў, што ў адпаведнасці з п. 2 арт. 2 Закона Рэспублікі Беларусь «Аб сродках масавай інфармацыі» заканадаўства аб сродках масавай інфармацыі грунтуецца на Канстытуцыі. А ў арт. 10 Канстытуцыі прапісана, што грамадзяніну Рэспублікі Беларусь гарантуецца абарона і заступніцтва дзяржавы як на тэрыторыі Беларусі, так і за яе межамі. На падставе арт. 49 Закона РБ «Аб сродках масавай інфармацыі» Ілля Міронаў прасіў вынесці пісьмовае папярэджанне «СБ. Беларусь сёння», а таксама «Сталічнаму тэлебачанню – СТБ» за распаўсюд звестак, якія груба парушаюць Канстытуцыю.
Днямі Міронаву прыйшоў адказ на скаргі. І вось як ён гучыць.
Наконт артыкула Мукавозчыка ў «СБ»:
«Мінінфарм, як орган дзяржаўнага кіравання, працуе ў выключна прававым полі і, згодна з заканадаўствам, не вызначае рэдакцыйную палітыку СМІ, бо ў адпаведнасці з артыкулам 7 Закона РБ «Аб сродках масавай інфармацыі» не дапускаецца незаконнае абмежаванне свабоды масавай інфармацыі…».
Сур’ёзна? Нагадаем, што ўсе незалежныя СМІ ў Беларусі, якія намагаліся пісаць «няправільную» з пункту гледжання прапагандыстаў і незаконнага кіраўніцтва краіны праўду пасля выбарчай кампаніі 2020 года, цяпер ці рэпрэсаваныя, ці знішчаныя. А тыя, што засталіся, вымушаны працаваць ва ўмовах эміграцыі.
Некаторыя журналісты знаходзяцца за кратамі. Проста таму, што працягвалі пісаць праўду. У тым ліку за кратамі зараз два журналісты з Гомеля – Яўген Меркіс і Ларыса Шчыракова.
Напрыканцы свайго адказу Мінінфарм параіла Міронаву са сваёй скаргай звярнуцца да галоўнага рэдактара выдання, бо гэта нібыта ён абірае рэдакцыйную палітыку.
Патрабаваць абвяржэння інфармацыі чыноўнікі таксама параілі непасрэдна ў выданні або ў судзе.
Наконт навіны ў «СТБ. Навіны Беларусі»
Тут Міронаву ўвогуле далі феерычны адказ:
«Што тычыцца публікацыі, размешчанай 20 красавіка 2023 года ў тэлеграм-канале «СТБ. Навіны Беларусі», дастатковай інфармацыі аб размяшчэнні аналагічнага матэрыялу ў эфіры тэлепраграмы «Сталічнае тэлебачанне» вамі прадастаўлена не было, у сувязі з чым правесці праверку немагчыма. Паводле звестак з Дзяржаўнага рэестра сродкаў масавай інфармацыі РБ гэты тэлеграм-канал не зарэгістраваны ў якасці сеткавага выдання. А, такім чынам, не з’яўляецца ў сілу артыкула 11 Закона аб СМІ сродкам масавай інфармацыі <…>. Улічваючы вышэйсказанае, у Міністэрства інфармацыі адсутнічаюць дастатковыя прававыя падставы для прыняцця мер рэагавання ў адпаведнасці з Законам аб СМІ».
Гэты адказ Іллі Міронаву прыйшоў за подпісам намесніка міністра інфарамцыі Бузоўскага.
На фоне таго, што зараз у краіне адбываецца з журналістыкай, падобныя адказы Мінінфарма выглядаюць выключна цынічна. Амаль кожны дзень тэлеграм-каналы, якія таксама не зарэгістраваныя ў дзяржрэестры, прызнаюць экстрэмісцкімі за тое, што яны публікуюць праўдзівую інфармацыю, а аўтараў іх матэрыялаў пераследуюць.
Нядаўна арганізацыя «Рэпарцёры без межаў» апублікавала штогадовы Індэкс свабоды прэсы за 2023 год. У ім ацэньваюцца ўмовы для працы журналістаў у 180 краінах. Дык вось за мінулы год у гэтым рэйтынгу Беларусь апусцілася яшчэ на чатыры пазіцыі ў параўнанні з мінулым годам і знаходзіцца цяпер на 157-м месцы з 180.
Паводле гэтага Індэкса, стан свабоды прэсы ў Беларусі ацэньваецца як «вельмі дрэнны».