У 1522 годзе ў Вільні, у доме бурмістра Якуба Бабіча, Францыск Скарына заснаваў першую ва Усходняй Еўропе друкарню, у якой выдаў першую на нашых землях друкаваную кнігу — малітоўны зборнік “Малая падарожная кніжка”. Праз некалькі стагоддзяў пасля гэтай падзеі ў горадзе над Сожам з’явіўся ўніверсітэт, які носіць імя беларускага першадрукара. Чаму Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт назвалі ў гонар Францыска Скарыны? І каму гомельцы абавязаныя тым, што наш галоўны ўніверсітэт носіць імя славутага першадрукара? На гэтыя і іншыя пытанні чытайце адказ у матэрыяле “Штодня”.
У 1988 годзе Гомельскі ўніверсітэт стаў называцца Гомельскім дзяржаўным універсітэтам імя Ф. Скарыны. Як адзначаў пісьменнік Сяргей Балахонаў у сваім іранічным эсэ “Гомельскі след Францішка Скарыны”, “ад тых часоў з зайздраснай рэгулярнасцю чуюцца з’едлівыя пакепліванні нядобразычліўцаў: “На якой жа кафедры вашага ўнівэрсітэта працаваў Скарына?” альбо “А Скарына жыў на Савецкай ці на Кірава?” Дарэчы, каму абавязаны ўніверсітэт сваёй назвай, мала хто ведае нават з выпускнікоў ГДУ. Хтосьці сапраўды паверыць у гістарычны сцёб Сяргея Балахонава, што ў 1507 годзе Францыску Скарыну як камандзіру невялікага спецаддзела даручылі адваяваць Гомельскі замак. У любым разе, на прасторах інтэрнэту цяжка знайсці інфармацыю, чаму гомельскі ўніверсітэт, які знаходзіцца ад Полацку на адлегласці ў 471 км па шашы, стаў насіць імя Францыска Скарыны.
Напачатку Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт не быў універсітэтам. 21 чэрвеня 1930 года адкрыўся Гомельскі педагагічны інстытут. Педінстытут размяшчаўся па вуліцы Пралетарская, заняткі там праходзілі ў другую змену. А ў 1939 годзе інстытут назвалі ў гонар лётчыка Валерыя Чкалава. У 1964 годзе навуковая грамадскасць Гомеля звярнулася да тагачаснага Першага сакратара КПБ К.Т. Мазурава з прапановай утварэння ў горадзе ўніверсітэта.
Навукоўцы тлумачылі сваю прапанову тым, што вобласць хутка эканамічна развіваецца. У кнізе А.І. Зелянковай “Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны (1930-2015)” , выдадзенай да 85-годдзя ўніверсітэта, апублікаваны такі тэкст ліста: “Адкрыццё ў Прыпяцкай нізменнасці вялізных радовішчаў натуральных багаццяў – нафты, калійных соляў, бурага вугля, сланцаў і жалеза – вылучае беларускае Палессе як раён краіны з бурным эканамічным развіццём. Асабліва вялікую будучыню мае Гомельская вобласць. Тут сканцэнтраваная значная частка рэспубліканскай хіміі і машынабудавання, будзе развівацца натфаздабыча і яе пераапрацоўка. Наноў пабудаваны і бурна развіваецца г. Светлагорск, пашыраецца Гомель. Буйнымі прамысловымі цэнтрамі стануць Мазыр і Рэчыца. Натуральна, далейшае развіццё Палесся прывядзе да росту патрэбы ў кадрах шматлікіх спецыяльнасцяў. Задаволіць гэтую патрэбу зможа ўніверсітэт”. Таксама адзначалася, што пераўтварэнне педінстытута ва ўніверсітэт не будзе патрабаваць вялікіх капіталаўкладанняў. І напрыканцы 1968 года было прынята рашэнне ЦК КПСС пра стварэнне Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта на базе Гомельскага педінстытута.
У 1973 годзе рэктарам Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта становіцца доктар фізіка-матэматычных навук Барыс Бокуць. Менавіта пры ім універсітэт стане насіць імя першадрукара Францыска Скарыны. Кандыдат філалагічных навук Дзмітрый Паўлавец, які ў 1976 годзе скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Гомельскага дзяржуніверсітэта, узгадвае, як адбылося перайменайванне:
— Гэта было за рэктарам Барысам Бокуцем. Змагаліся з БДУ. Набліжалася 500-годдзе Скарыны. Уладзімір Анічэнка і Барыс Бокуць змаглі пераканаць Мінск і атрымаць дазвол, безумоўна, падключыўшы свае сувязі і свой аўтарытэт. Калі не памыляюся, Барыс Бокуць ужо быў лаўрэатам Дзяржаўнай прэміі СССР, акадэмікам Беларусі.”
Як адзначаецца ў кнізе А.І. Зелянковай “Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны (1930-2015)”, “на пасяджэнні навуковай рады 30 жніўня 1988 года абмяркоўвалася пытанне пра мерапрыемствы па падрыхтоўцы і святкаванні 500-годдзя з дня нараджэння Ф. Скарыны. У. В. Анічэнка выказаў меркаванне, што імя Ф. Скарыны мусіць быць дадзенае Гомельскаму дзяржаўнаму ўніверсітэту, паколькі ВНУ з’яўляецца навуковым цэнтрам вывучэння спадчыны Ф. Скарыны, у ім прадугледжана адкрыццё медыцынскага факультэта, а Ф. Скарына меў ступень доктара медыцыны.”
Біяграфічная даведка. Уладзімір Васільевіч Анічэнка – доктар філалагічных навук, прафесар. Скончыў філалагічны факультэт БДУ, аспірантуру Інстытута мовазнаўства Акадэміі навук БССР. Спачатку працаваў навуковым супрацоўнікам у сектары гісторыі мовы Інстытута мовазнаўства імя Я. Коласа Акадэміі навук БССР. А з 1970 г. — загадчыкам кафедры спачатку рускай і беларускай моў, а затым – беларускай мовы Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Уладзімір Анічэнка з’яўляецца складальнікам грунтоўнай працы — трохтомнага “Слоўніка мовы Скарыны”.
Такім чынам, Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт займеў сваё імя менавіта дзякуючы даследаванням Уладзіміра Анічэнкі спадчыны Скарыны . Як распавёў кандыдат філалагічных навук Дзмітрый Паўлавец, “на той час У. В. Анічэнка атрымаў Дзяржаўную прэмію за Скарыніяну лінгвістычную. Ён з Барысам Бокуцем пайшлі да Камая (з 1985 па 1989 Аляксей Камай займаў пасаду першага сакратара Гомельскага абкама КПБ – заўв.рэд.) і давялі яму, што імя Скарыны будзе садзейнічаць пераўтварэнню ўніверсітэта ў сапраўдны навукова-даследчы цэнтр Беларускага Палесся. Усе гэтыя аргументы ў рэшце рэшт пераважалі астатніх прэтэндэнтаў. 29. 10.1988 Савет міністраў БССР выдаў пастанову. У ёй гаварылася, што за значны ўклад у вывучэнне спадчыны выдатнага гуманіста эпохі Адраджэння, усходнеславянскага і беларускага першадрукара Францыска Скарыны Гомельскаму дзяржуніверсітэту надавалася імя Францыска Скарыны.”
Дарэчы, нягледзячы на ўсе вялікія заслугі Уладзіміра Анічэнкі перад Гомелем і ўніверсітэтам, чамусьці дагэтуль не знайшлося ніводнай вуліцы ў абласным цэнтры, каб назваць яе ў гонар навукоўца.