Адмысловыя канструкцыі для запавольвання руху транспарту з’явіліся на адной з галоўных вуліц Гомеля летась пасля рэзананснай аварыі са смерцю маленькай дзяўчынкі. Аднак з невядомых прычын гарадскія ўлады раптоўна адмовіліся ад свайго чарговага “эфектыўнага” рашэння існай праблемы. “Штодзень” прыглядзеўся да праблемы і прыгадаў іншыя прыклады клопату мясцовых уладаў і ДАІ пра бяспеку гараджан.
Скульптура катрыншчыка ў Навабеліцкім раёне Гомеля паспела стаць адным з рэдкіх прыкладаў цікавых гарадскіх адметнасцяў. Аднак стан, у якім яна знаходзіцца цяпер, цяжка назваць станоўчым: паўсюль шчыліны і расколы, а правую руку наогул адламалі. “Штодзень” разбіраўся ў прыгодах “старога катрыншчыка”.
Пасля анамальных залеваў Гомель усё часцей сутыкаецца з падтапленнем не толькі асобных вуліц, але і частак гораду. Падмочаныя ногі, праблемы з мабільнасцю ў горадзе, падтопленыя дамы, офісы ды нават цэлыя аўтамабілі – толькі асобныя з праблемаў, з якімі сутыкаюцца гомельцы. Пры гэтым улады не імкнуцца вырашаць сітуацыю. “Штодзень” паспрабаваў разабрацца ў прычынах старазапаветных патопаў у горадзе над Сажом і пашукаў шляхі вырашэння праблемы.
У пачатку жніўня на адным з Валатаўскіх азёраў Гомеля ўсталявалі незвычайную скульптуру. Аднак доўга тая не пратрымалася і хутка сышла пад ваду, пакінуўшы пра сябе хвалю прышпілаў і мемаў у сацыяльных сетках. Пасля вяртання “падводнага” цмока на месца гомельскі аналаг пачвары з шатландскага возера Лох-Нэс нават займеў адметную назву “Валатазаўрык”. Але меркаванні гомельцаў адносна яе падзяліліся – ад цалкам станоўчых да катэгарычна адмоўных. “Штодзень” разабраўся ў прыгодах новай гомельскай скульптуры, хвалі хейта і любові да яе ды ігнараванні ўладамі гісторыі і традыцый горада.